| Komary | Ważki | Koniki polne | Pasikoniki | Chrząszcze | Biedronki | Kózki | Pluskwiaki | Motyle |
Komary brzęczące (Culex pipiens) są owadami z rodziny komarowatych, rzędu muchówek. Występują zarówno w klimacie tropikalnym jak i umiarkowanym. Są to najbardziej rozpowszechnione komary na terenie Polski. Komary lubią tereny wilgotne. Są uciążliwymi owadami, gdyż samice komara wyszukują żywiciela, po nakłuciu jego skóry pobierają krew. Żywicielem może być bydło, konie, niestety komarzyce lubią również ludzi. Namierzają nas dzięki swemu węchowi. Polskie komary są uciążliwe, niebezpieczne zaś są komary afrykańskie, gdyż roznoszą zarazki malarii.
Ważki (Odonata) to rząd drapieżnych, starych ewolucyjnie owadów, o smukłym ciele, dużych oczach złożonych, krótkim tułowiu, silnie wydłużonym odwłoku i dwóch parach skrzydeł. W stanie spoczynku utrzymują skrzydła rozłożone na boki lub podniesione do góry. Ważki upodobały sobie środowisko wodne, ich larwy żyją w wodzie, a osobniki dorosłe przebywają w pobliżu zbiorników z wodą stojącą lub płynącą. Ważki są bardzo dobrymi lotnikami - latają szybko i bezgłośnie.
Koniki polne (Caelifera) to potoczna nazwa owadów z rzędu prostoskrzydłych - krótkoczułkowce. Są to skaczące szarańczaki wydające dźwięki poprzez pocieranie tylnych nóg o pokrywy. Charakterystyczną cechą - w odróżnieniu od pasikoników - są krótkie czułki, których długość nie przekracza długości przedplecza owada. Mieszkają na łąkach, pastwiskach, w ogrodach, miejskich parkach. Stanowią pożywienie dla zwierząt hodowanych w terrariach.
Pasikoniki - długoczułkowce - to grupa owadów drapieżnych należących do rzędu prostoskrzydłych. Samce, w słoneczne dni popołudniami i nocą, wydają charakterystyczne dźwięki, trąc pierwszą parą sztywnych skrzydeł. Charakterystyczną ich cechą są - w odróżnieniu od koników polnych - długie czułki, których długość przekracza długość ciała owada. Mieszkają na terenach otwartych: na łąkach, w zaroślach i w koronach drzew.
|
|
|
|
Chrząszcze (Coleoptera) to bardzo liczna grupa owadów, których pierwsza para skrzydeł przekształcona jest w twarde pokrywy. Na świecie znanych jest ok. 300 tys. gatunków, w Polsce - ponad 6,5 tys. Wiele z tych gatunków znajduje się pod ochroną. Jest to grupa bardzo zróżnicowana pod względem budowy ciała, sposobów odżywiania się i rozwoju. Ich wielkość waha się od 1 do 200 mm. Występują w wielu różnorodnych środowiskach, takich jak wody słodkie, powierzchniowe warstwy gleby, rośliny.
 |
 |
 |
 |
Biedronki (Coccinellidae) to niewielkie chrząszcze o owalnym, wypukłym ciele. Na świecie jest ponad 5,2 tysiąca gatunków biedronek, w Polsce około kilkudziesięciu. Najczęściej spotykane biedronki to siedmiokropki. Biedronki żywią się mszycami, dlatego lubią je ogrodnicy. Biedronki najczęściej zamieszkują pola, łąki, miejskie parki, sady oraz ogrody. Zimą przetrwają dorosłe osobniki - w kryjówkach na korze drzew i w ściółce, wśród liści.
 |
 |
 |
 |
Kózki (Cerambycidae) to rodzina owadów z rzędu chrząszczy. Mają odwłok o wydłużonym kształcie i charakterystyczne niezwykle długie czułki, często sięgające poza odwłok. Większość kózkowatych ma wielkość od 1 do 3 cm, ale zdarzają się okazy znacznych rozmiarów (ok. 15 cm). Do rodziny tej zalicza się ponad 20 tys. gatunków; w Polsce zanotowano 192 gatunki. Obecnie pod ochroną znajduje się 12 gatunków, ale aż 56 znajduje się na Czerwonej liście. Kózkowate są roślinożerne (drewnojady), a ich życie i przeobrażenie często związane jest z jakimś konkretnym rodzajem rośliny. Niektóre rozwijają się w drewnie użytkowym i jako takie zaliczane są do szkodników.
 |
 |
 |
 |
Pluskwiaki - równoskrzydłe (Homoptera) i różnoskrzydłe (Heteroptera) - są owadami zróżnicowanymi morfologicznie. Najmniejsze mają ok. 0,5 milimetra długości, większość osiąga kilka centymetrów, a największe - ok. 10 centymetrów. Bardzo zróżnicowane jest również ich ubarwienie. Charakteryzują się narządami gębowymi kłująco-ssącymi, którymi pobierają pokarm płynny. Zasiedlają środowiska wodne i lądowe.
 |
 |
 |
 |
Motyle (Lepidoptera) to rząd owadów roślinożernych o ogromnym zróżnicowaniu, zarówno pod względem wielkości, jak i budowy ciała. Cechą charakterystyczną motyli jest pokrycie powierzchni ich skrzydeł wzorzystymi łuseczkami tworzącymi na nich różnobarwne wzory. Dorosłe motyle mają narządy gębowe typu ssącego - długie elastyczne rureczki, którymi pobierają pokarm płynny (np. nektar z kwiatów). Formy młodociane (larwy) mają narządy gębowe typu gryzącego i odżywiają się pokarmem pochodzenia roślinnego. Na świecie znanych jest ponad 200 tys. gatunków, z czego w Europie Środkowej żyje ponad 3 tys.
